Ίνφελντ, Λέοπολντ

(Leopold Infeld, Κρακοβία 1898 – Βαρσοβία 1968). Πολωνός φυσικός. Σπούδασε στο Βερολίνο και στην Κρακοβία, όπου πήρε το δίπλωμά του το 1921. Διετέλεσε καθηγητής γυμνασίου και αργότερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Άβοφ, ενώ ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα θεωρητικής φυσικής σχετικά με τη θεωρία της σχετικότητας. To 1933 έγινε δεκτός στο Κέιμπριτζ, όπου εργάστηκε υπό τη διεύθυνση του Μαξ Μπορν. Αφού παρέμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στην Πολωνία, του χορηγήθηκε υποτροφία από το Ινστιτούτο του Πρίνστον, όπου επρόκειτο να αρχίσει μια γόνιμη περίοδος συνεργασίας με τον Αϊνστάιν, η οποία συνεχίστηκε και όταν o Ί. διορίστηκε καθηγητής (1938) στο πανεπιστήμιο του Τορόντο (Καναδάς). Σε συνεργασία με τον Αϊνστάιν, o Ί. επεξεργάστηκε ορισμένες συνέπειες της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Από το 1937 έως το 1940 δημοσιεύτηκαν πολύ σημαντικές εργασίες του, κατά τις οποίες οι εξισώσεις κίνησης των σωμάτων προκύπτουν από τις εξισώσεις του πεδίου. Στη συνεργασία Αϊνστάιν και Ί. οφείλεται το βιβλίο Η εξέλιξη της φυσικής (1938), ένα από τα καλύτερα έργα εκλαϊκευμένης επιστήμης. To 1950 o Ί. επέστρεψε στην Πολωνία για να αναλάβει τη θέση του διευθυντή στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, ενώ το 1959 έγινε μέλος της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών.